Offline: het nieuwe lijnen?

Je ziet het af en toe voorbij komen, met name op instagram: een foto waarbij iemand aangeeft dat hij of zij even 'offline' zal zijn. Sommige bloggers vragen je ook mee te doen met een soort offline actie. Mij trekt dat niet zo. Het is net of je buurvrouw vraagt of je ook wil lijnen: 'Kom, doe mee en eet lekker de hele week droge crackertjes en maaltijdshakes.' Zou ook je niet zo gauw doen toch? Dat je dan denkt van, hé goed idee, laat ik ga lijnen omdat mijn buurvrouw dat ook doet. Waar ik meer in geloof is verandering vanuit jezelf, omdat je merkt dat je ergens last van hebt. Zoiets als een jeukende hoofdhuid, daar wil je gewoon graag vanaf. Neemt niet weg dat ik wel denk dat het goed voor je kan zijn om soms even wat te minderen met die social media magneet. Ja, ik heb het over je telefoon. Ontken maar niet dat je verslaafd bent, want dat doen verslaafden juist altijd. 😉 Vraag jezelf gewoon even af of je jezelf in onderstaande herkent:

We’ve all been told that if you wake up in the morning and you crave a drink, you might be an alcoholic. If you wake up in the morning and the first thing you do is check your phone, even before you get out of bed, you might be an addict… If you walk from room to room in your own apartment holding your telephone, you might be an addict...

Telefoonverslaafd: hoe zit dat?

Simon Sinek, een inspirerend spreker ondermeer bekend van zijn TEDX optreden over leiderschap 'Why leaders eat last', waarin hij bovenstaande heeft gezegd, legt uit dat het allemaal door het hormoon dopamine komt. Bekijk vooral eens zijn optreden 'Why leaders eat last', echt heel interessant en intrigerend kan hij spreken over hoe de mens werkt. Dopamine is super verslavend. Het zorgt dat we ons focussen op onze doelen. Heel handig als je moet overleven in de jungle en je ziet in de verte een bananenboom. Of als je in de stad loopt en een bakkerij ziet met lekkere broodjes als je honger hebt. Als je dichterbij komt, krijg je telkens een shotje dopamine waardoor je blijft lopen richting de bakker, totdat je het broodje hebt waar je zo naar verlangde. Zo werkt het dus ook met je telefoon. Bij ieder piepje krijg je een shotje dopamine. Je focust je op je telefoon, je wil 'dichterbij', want wat zou het piepje betekenen? Een mailtje? Een nieuwe reactie op jouw Facebookbericht? Je moet en zal weten wat het was. Pas als je het hebt gelezen, ben je voldaan en neemt de dopaminerush af. Helaas is sociale honger minder snel te stillen als lekkere trek, en blijft die telefoon maar piepen..

Ik ben niet prototype verslaafd aan mijn telefoon of aan social media aandacht, maar ik heb net als de meesten van ons wel verdomd vaak dat ding in mijn handen. De afgelopen twee weken was dat even helemaal anders. Ik was voor een groot deel offline. Dat was ook te zien aan mijn Facebookpagina en Instagram van Mamazing. Geheel onbewust, puur omdat ik geen tijd had om te bloggen of mijn Facebook te checken. Ik was namelijk twee weekenden achter elkaar weg om in het echte leven leuke dingen te doen met vrienden en mijn familie. kind koos konijnEn toen ik dat achteraf bemerkte, realiseerde ik me hoe fijn dat eigenlijk was. Geen appjes bijhouden en beantwoorden, met aandacht ergens zijn, samen met mensen die je lief vindt en waar je graag herinneringen mee maakt. Want waar ik soms last van heb, is niet die jeukende hoofdhuid, maar jeukende vingers. Dat eeuwige 'bijwerken' van mijn berichtjes. Die rode rondjes met het cijfer één of drie of twee of vijf wegwerken met mijn wijsvinger, bij mijn Facebookapp of de Whatsapp of... Berichtjes lezen en dan op 'nul' staan, geeft mij blijkbaar een lekker gevoel. Dopamine. Net als het wegstrepen van iets op mijn to-do lijst. Hit me! Ken je dat gevoel? Bij een to-do lijst gaat het nog ergens over, maar berichtjes wegwerken op je social media? Ik kan er minder geconcentreerd door werken, ik mis de helft van een film omdat ik andere dingen aan het doen ben op mijn laptop of telefoon. En wie heeft mij gemist op de social media toen ik even offline was? Niemand. En wie van jullie heeft er een boze reactie achtergelaten waarom ik godnondeju niet efkes wat van me kon laten horen op mijn blog? Niemand.

Een goede balans tussen je online en offline leven

De tijd die weglekt in je telefoon of het bijhouden van je social media is oneindig. Je mailbox blijft volstromen, en jij blijft wegwerken tot aan je dood. Klinkt hard, is wel de werkelijkheid. Dus wanneer is het genoeg? Dat bepaald jij zelf. Waar ik me een jaar geleden echt druk kon maken over mijn eigen regel minimaal twee keer per week te bloggen in mijn blog Timemanagement voor mama's, ben ik daar nu een stuk gemakkelijker in geworden. Wees gerust. Ik blijf bloggen en ook liefst regelmatig. Door af en toe even een adempauze, hou ik het juist leuk voor mezelf. Want ik had echt zin dit blog te schrijven! En jullie hadden hopelijk weer veel zin om het te lezen! Maar zo onbewust offline is natuurlijk makkelijker dan wanneer je op eigen kracht wat meer afstand wil van je bliepjesmachientje ook wel de afstandbediening die jou op afstand bedient. Biep biep, lees mij, biep, reageer, bieperdebiep, vergeet mij BIEP NIET!

Mijn tip zou zijn: zet hem eens op stil. Bij mij is dat serieus bijna de standaard stand waar mijn telefoon op staat. Ik heb in geen eeuwen mijn beltoon gehoord. Of ik ben gewoon niet populair, dat kan natuurlijk ook. Right. Mental note to self. En wat is het ergste dat er kan gebeuren? Je mist een telefoon gesprek? Die bel je terug. Een stroom aan appjes? Die lees je zo bij, kleine novelle. En dwing jezelf vooral niet het dagen zonder te moeten, daarna wil je alleen maar meer. Je weet toch hoe het werkt met kindjes die iets niet mogen? 😉 En mensen die te streng diëten? Leer jezelf ermee omgaan, op jouw manier. Kan je dat later je tiener weer bijbrengen. Want die leven pas ècht in hun telefoon. Ja, het kan altijd erger.

O ja, de komende tijd zal het trouwens wel eens vaker voor komen, dat ik ongemerkt wat langer offline ben, omdat we net de sleutels van ons nieuwe huis hebben gekregen. Dus dat betekent klussen en uitgeklust op de bank zitten! 😉

Laat je me weten in een reactie hoe jij omgaat met jouw sociale honger? Heb jij bijvoorbeeld wel eens je telefoon bewust of onbewust een tijdje niet gebruikt? Ik ben benieuwd!

Bliepbliep ----- bliep. Einde bericht.

Liefs,

Chantal

 

Foto Offline van Robby Macdonnell

 

 

 

6 Responses

  1. Wat een treffende blog, heel herkenbaar! Ik heb het geluid van mijn telefoon bijna nooit aanstaan, dat geeft een beetje rust. En ik ben naast mijn blog niet heel actief op andere social media. Ik doe mijn best maar ik zou er een dagtaak aan hebben. Mijn offline leven is me op sommige momenten echt heilig.
    • Wat grappig dat jij je geluid ook bijna nooit hebt aanstaan, dat hoor ik niet vaak! De meeste mensen willen toch wel grip op hun telefoon houden. ;-) En mooi gezegd dat je offline leven heilig is voor je. Helemaal mee eens. :-) Fijne avond!
  2. Een maand geleden zijn wij op vakantie geweest naar Barcelona en was mijn telefoon daar gestolen. Aan de ene kant vond ik het jammer dat ik geen foto''s kon maken, maar aan de andere kant was het ook superfijn om even als gezin ergens te zijn zonder afleiding van de telefoon!
    • Ah dat kan ik me helemaal voorstellen!! Een inzicht rijker, alleen Wel balen natuurlijk dat je telefoon gestolen was!
  3. Ik gebruik mijn smartphone eigenlijk alleen voor de muziek dus ben niet verslaafd : )
    • Haha, wat goed! En voor het bellen hoop ik? ;-)

Leave a Reply to Vlijtig Liesje