De bijna twee is nee-fase (met tips!)

Het is zo ver. De nee-fase is aangebroken. Meneer Noah had altijd al een duidelijke mening, maar nu is het menens. 'Kom neem nog een lekker hapje' -NEE- 'Zullen we een toren bouwen?' -NEE- 'Mama gaat je luier verschonen' -NEE- 'Ga je mee?' en jawel je raadt het antwoord al: NEE! Alles is namelijk NEE. Noah is echt zijn (of eigenlijk mijn) grenzen aan het verkennen. Hij kan dan bijvoorbeeld op een stoel klimmen en mij uitdagend aankijken, alsof hij wil zeggen: 'Zo, eens zien wat mama nu gaat doen'. Maar vaker is het op momenten dat ik als volwassene iets van hem wil, zoals zijn bord leegeten. Dan kijkt hij me aan of juist weg en roept, hard vanuit zijn kleine buikje: NEE.

Wat moet je daar nou mee? Ik kan er soms wel om lachen heel eerlijk gezegd. Deze fase rond het tweede levensjaar staat er bekend om dat die kleintjes hun eigen persoontje aan het ontdekken zijn. Als baby zijn ze volledig afhankelijk. Een baby kan niet anders dan luisteren en doen wat zijn papa of mama wil. Ook voelt een baby nog niet dat hij een eigen persoontje is. De wereld is een soort grote bubbel waarin alles met elkaar in verbinding staat. Rond twee jaar ontdekken ze hun eigen zelfstandigheid en verzetten ze zich met hand en tand en een duidelijk -NEE- tegen jouw autoriteit. Een kind van bijna twee kijkt hoe ver hij kan gaan in de nee-fase en test zo zijn (en jouw) grenzen. Waarom ik er soms ook om kan lachen? Dat komt omdat Noah het zo lekker kan overdrijven tot een punt dat het helemaal niet meer logisch is. Om zich af te zetten en zich bewust te worden van zichzelf, zijn eigen persoontje, moet hij nee zeggen tegen mij. Maar wat als ik iets voor hem heb dat hij nodig heeft?

Slapstick

Laatst wilde Noah naar buiten. Dus ik zei: 'kom, dan gaan we je jas aandoen'. -NEE- kreeg ik meteen te horen. En vervolgens: 'Naar buit, buit!'. 'Goed dan pakt mama je jas en je sjaal.' -NEE- 'Maar dan gaan we naar buiten!' -NEE- En zo ging dat nog even door. Noah rondjes rennend door de kamer, af en toe verlangend door het glas van de deur naar buiten kijkend ('naar buit, naar buit!') en ik met de jas en de sjaal op gepaste afstand erachteraan. Je had het moeten zien, een soort slapstick. Ik moet nu ineens denken aan mijn reiservaring met vriendinnen in Vietnam. In Aziatische culturen is het juist vaak onbeleefd om 'nee' te zeggen. Dus zeggen ze liever 'ja'. Wat in het geval van onze gids (Mr. Bun) een surreëel gesprek en een zeer riskante wandeltocht opleverde. Het had die dag net geregend en de wandelpaden waren een soort modderbaan à la Pinkpop geworden. 'Is it ok to go up the mountain?' -YES- no problem. 'Is it not very slippery?' -YES- very slippery. 'So it's dangerous?' -YES- dangerous. 'But is it safe enough to go up the moutain then?' YES YES. Nou ik kan het nog navertellen, dus we zijn er heelhuids vanaf gekomen met Mr. Bun. Maar een ontspannen wandeltocht was zeker niet. 😉 Hahaha!

Tips: zo kan je relaxt omgaan met de nee-fase

Als je het huilen nader staat dan het lachen en je wil toch echt iets voor elkaar krijgen bij je kleine peuter in zijn nee-fase, ookwel de peuterpubertijd genoemd. Lees dan even de onderstaande tips. Wie weet heb je er wat aan! Ik ga er zelf in ieder geval ook eens mee aan de slag:

  • Een vriendin van mij heeft Pedagogiek gestudeerd en zij vertelde me dat het kan helpen om je kind keuzes te geven. Het kan helpen omdat je je kind zo in zijn waarde laat en niets oplegd. Uiteraard beïnvloed jij de keuzes, door je kind uit twee goeden te laten kiezen. Bijvoordeeld als je kind een koekje wil, kan je vragen: 'Wil je een mandarijn of een banaan?'. Laat ook zien wat je bedoeld als dat kan. Je kind ervaart dan vooral de keuzevrijheid en daarmee zelfstandigheid.
  • Stel minder vragen. make tea not war alice in wonderlandMet een vraag (zie mij hier de mist ingaan, bovenaan in dit blog) lok je natuurlijk een antwoord uit en tsja, als dan net 'nee' in de mode is... Dan weet je wel wat je te horen krijgt. Als er iets moet gebeuren, zoals een luier verschonen, dan hoef je dat echt niet te bespreken en te vragen aan je kind. Ik benoem heel vaak wat ik doe met Noah, omdat dat weer helpt bij het leren praten. Maar er is een grens aan wanneer dat handig is, ben ik inmiddels achter. Met luiers verschonen werkt het beter als ik Noah spelenderwijs meeneem naar de slaapkamer en dan op de commode leg. Want als ik het al vraag of aankondig, staat hij klaar met zijn dramadreumes nee-theater en nee-nee-nee ammunitie. En dan zijn we allebei niet blij. 😉
  • Afleiden. Dat is ook een tip die ik kreeg van mijn vriendin en ook al deels vaak toepas. Het is goed om grenzen te stellen en een duidelijk 'nee' te gebruiken. Maar om te voorkomen dat je alleen maar 'nee' aan het verkopen bent, helpt het om je kleintje uit de moeilijk situatie weg te halen door hem of haar af te leiden. Daarnaast is het ook nog iets te veel gevraagd van een kindje van bijna twee om zichzelf continue in bedwang te houden als er bijvoorbeeld lekkere hapjes op een laag bijzettafeltje staan of als de interessante portomonnaie van papa daar ligt vol met pasjes. Leid je kindje dan bijvoorbeeld af door alles hoger weg te leggen en iets anders voor te stellen, bijvoorbeeld: 'wil je een toren bouwen of een boekje lezen?'.

Er zijn vast nog meer tips! Laat het me vooral weten. Deze ga ik in ieder geval eens flink inzetten. Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen met de nee-fase. Laat je het me weten in een reactie?

Liefs en succes met die kleine draakjes! 😉

Chantal

PS: Volg je Mamazing al? Kijk en vind ons ook op Instagram! We zijn ook te vinden op FacebookBloglovin en Twitter. Gezellig je daar te ontmoeten!  🙂

De illustratie is van Karen Hofstetter. Het is een spreuk uit de film Alice in Wonderland, naar het boek van Lewis Carrol.

4 Responses

  1. De beste tip vind ik die van minder vragen stellen! Dat is echt een beginnersfoutje: vragen stellen waarop je het antwoord eigenlijk niet wilt horen, tenzij het ja is. Gewoon niet vragen dus. Sterkte met deze fase.
    • Haha! Leuk om te horen. Die heb ik zelf bedacht. Merkte dat echt op al mijn vragen 'nee' kwam, ben een fervent vragensteller. Dus dat moest maar eens anders dacht ik toen. ;-) Dank voor je sterktewens ook. :-) En gelukkig kunnen we er ook veel om lachen hier.
  2. Ik vind al die fases in de kindertijd echt leuk zowel de leuke als de minder leuke kanten - mooi om die ontwikkeling te zien - maar eerlijk is eerlijk, de nee fase vond ik toch wel de ergste fase bij mijn kinderen (alle3). Wat was dat erg haha! Ik vind je tip van keuzes geven wel een hele goede trouwens!
    • Hahaha! Heerlijk en lekker eerlijk. Het is zowel lachen als lastig, helemaal mee eens. Dank voor je compliment over de tip. Werkt niet altijd, ook dan zegt Noah soms Nee, maar vanavond was hij weer succesvol toen meneer niet wilde slapen en niet wilde tanden poetsen. Ik zei toen ferm met de tandeborstel in de aanslag: wil je tandenpoetsen of slapen? Driemaal raden waar meneer voor koos. Tandenpoetsen natuurlijk en toen zat hij weer in het gareel en kon daarna zo hop met het ritueel naar zijn bedje toe. :-)

Leave a Reply to Chantal V.