Vroeger schreef ik dagboeken vol over hoe ik me voelde. Zelfs een paar jaar geleden deed ik dat nog af en toe. Eigenlijk sinds ik ben gaan samenwonen zijn mijn dagboeken langzaamaan verstild geraakt. Natuurlijk, je kan veel kwijt bij je lief en het leven is een stuk drukker met kind. Maar ik mis het soms wel merk ik. Ik had het vroeger echt nodig om mijn gedachten te kunnen ordenen. En schrijven helpt dan. Het geeft rust, inzicht en jawel, vertrouwen in jezelf. Super medicijn toch? Maar waarom ben ik er dan mee gestopt? Daarop is één simpel antwoord: geen rust in mijn kont.
Mamazing zou je natuurlijk ook kunnen zien als een vorm van dagboekschrijven, maar het is oorspronkelijk niet bedoeld als uitlaatklep voor mijn hersenspinsels. 😉 Mijn blog, zo bedacht ik me begin dit jaar, is voor mama's en zal dus ook gaan over mamazaken zoals recepten, opvoedtips en reviews van handige spulletjes in de verzorging van je kind. Op de 'over mij' pagina kan je lezen waarom ik begonnen ben met bloggen. Ik heb stiekem eerder al wel eens geschreven over dingen die me aan het hart gaan, zoals mijn eigen moeder. Dat blogje werd heel goed gelezen. Toch moet ik altijd een drempel over om nog dichter bij mezelf te schrijven. Ik heb ook echt geen idee of jullie daar wel op zitten te wachten. Van snotteren en simmen wordt niemand beter toch? Ik beloof dat ik geen tranentrekkers ga schrijven om jullie aandacht vast te houden, zoals bizarre bevallingsverhalen of dat ik mijn hele jeugd uit de doeken ga doen. Maar mijn hart laat op dit moment wel van zich horen, dus daar gaan we dan!
Spit it out!
Ik maak mezelf te druk. Veel te druk. Ken je dat gevoel? Dat je honderd lijstjes hebt af te werken van jezelf, en dat je eigenlijk nog nieuwe dingen erbij zou moeten zetten. Het kleine beetje realiteitsbesef dat je over hebt in je duizenddingenroes weerhoud je daar nog net van. Mijn blog over timemanagement voor mama's in het kwadraat, waarin ik mezelf overigens een hele handige tip geef die ik weer eens moet inzetten. 😉 Soetemin, ook een mamablogster, heeft daar een keer net zo iets grappigs over geschreven als ik. Hier te lezen.
De symptomen
Maar goed, de situatie is: een nieuwe baan, huis in aanbouw, kind, blog en veel te veel sociale verplichtingen om aan mezelf toe te komen. Een dertigersdillema waar de fantasticmoms laatst over geschreven hebben? Zou kunnen. Maar ik heb geen 'is dit het nou' door mijn hoofd galmen, want dit is het wel voor mij. Alleen gaat het allemaal zo hard! Misschien is het wel iets fysieks, waarbij de symptomen zijn samen te vatten als: 'de persoon beweegt zich voort door het huis als in een eeuwig durende stoelendans, waarbij de juiste stoel om op te zitten nooit wordt gevonden.' Ik ben in ieder geval altijd bezig. Is het niet met de was opruimen, dan wel met een kop thee zetten voor iemand, eten koken of iets opruimen. Een boekje voorlezen, boodschappen doen, met iemand afspreken of mijn mails beantwoorden. Waarom is dat ooit uitgevonden eigenlijk? Wat was er mis met de postduif? Die gaf je tenminste nog een paar dagen rust. Nu krijg ik voor iedere mail, twee terug. Eén antwoord en een reclamemail er gratis bij.
Is het te genezen?
Dat vraag ik mij wel eens wanhopig af. Ik heb energie voor tien, maar dat stop ik ook direct overal in. En dan heb ik het niet over mezelf, waar ik die energie instop. 😉 Dat moet toch anders kunnen. Maar als ik een dagboek had, dan had je daar ongeveer om de paar maanden wel zoiets kunnen lezen als dit ben ik bang. Dus het wordt tijd mijzelf eens stevig en met liefde toe te spreken. Jullie zijn bij deze getuige:
De 5 gouden regels voor rust in mijn kont
1. Het huis is soms een bende, en dat mag. Niemand krijgt alles voor 100% schoon, zeker niet met kleine rommelmakertjes in huis, dus 60% is ruim voldoende! Dat was het op school ook. 😉 En u hoeft niet uw gehele sociale agenda in één vrije week in te plannen. Dus stop maar even met afspreken. De mensen komen vanzelf wel naar u als ze u missen. Is het niet om de was te doen, dan hopelijk toch wel om iets anders. Over was gesproken. De wasmand raakt vanzelf weer vol als hij net leeg is, dus maak er geen wedstrijd van. Dat wint u nooit. Dus pas op de plaats en was op het laatst.
2. Gij zult pauzes inlassen, om uzelf te voorzien van thee met iets lekkers. In deze pauze mag u geen telefoon of laptop aanraken. En alleen af en toe een diepe zucht van verlichting slaan, starend uit het raam.
3. De regel 'eerst alles af en dan genieten' is verboden. Vanaf nu geldt de regel, 'ik doe iedere dag iets dat ik leuk vind' en nadat u toch stiekem een klus heeft geklaard, gaat u daar eerst eens flink van genieten, zie regel 2.
4. U bent een geweldige moeder, en ieder die dit leest ook. 😉
5. Heeft u een dip, dan is mijn tip: lees regel 4 t/m 1 nog eens achterstevoren na.
Zo. Dat was dat. Fijn weekend. Ik zit alvast lekker op de bank met een kop thee. 🙂
Liefs,
Chantal
Ps: Wil je meer weten van ons leventje? Volg ons dan ook op Instagram! We zijn ook te vinden op Facebook, Bloglovin en Twitter. Gezellig je daar ook te ontmoeten! 🙂
10 Responses