Herken je dat, dat je zo graag wil dat je baby zelf in slaap valt, maar dat je jezelf toch weer betrapt op het in slaap wiegen van je kindje? Of dat je zo had voorgenomen je kindje even te laten huilen, maar dan al snel besluit dat hij of zijn aan jouw borst heerlijk rustig in slaap zal vallen of met de fles. Dat je keer op keer terugloopt naar het wiegje om over zijn of haar neusje te wrijven en dat het een duivels dilemma begint te worden of je nou moet blijven troosten of moet laten huilen, om je kindje te laten slapen om uiteindelijk ook zelf aan je welverdiende rust te mogen beginnen? Dan is dit blog geschreven voor jou. Je baby zelfstandig leren slapen kan een hele uitdaging zijn. Trust me, ik weet er alles van.
Hoe baby's niet leren slapen
Toen Noah nog een klein hummeltje was, sliep hij prima overal. Op schoot bij het bezoek, in de wieg, op onze arm; voor hem maakte het geen verschil. En voor ons ook niet. Eerlijk gezegd hadden we geen idee. En dat werkte prima. Naar mate hij ouder werd, wilde hij graag het liefst bij ons in slaap vallen. Geleidelijk waren we steeds langer bezig hem in slaap te krijgen, want zomaar neerleggen in zijn bed ging al niet meer. Een vaste bedtijd had hij niet. Hij was van alles gewend, behalve zelf in zijn eigen bedje in slaap vallen. We wiegden hem in slaap of liepen rond met hem op de arm, maar hij werd er echt te zwaar voor. Met acht maanden sliep hij nog niet door in de nacht, en gaf ik hem nog borstvoeding. Dat vond ik eerlijk gezegd niet een probleem, maar dat hij niet zelfstandig kon in slapen was killing. Hij kon dan soms gewoon rustig anderhalf uur huilen voordat hij in uitgeput in slaap viel. Ik vond dat echt vreselijk als mama. En mijn vriend trouwens ook. We liepen af en aan naar zijn bedje, haalden hem eruit of lieten hem juist uithuilen. Het ging door merg en been. Ik werd ook gewoon heel verdrietig ervan ons mannetje zo te zien. Zo rond 8 maanden hebben we dan ook onze aanpak drastisch moeten veranderen, waarover ik ooit eerder een blog schreef. Want zo kon het niet langer. Hoe we dat gedaan hebben, met succes, kan je daar lezen. Nu gaan we het over je pasgeboren frummel hebben. Want na Noah's slaapdrama wist ik, met Lorelei niet weer. Arme Noah, wij hadden het beste met hem voor, maar echt, je baby altijd in slaap wiegen is niet het beste voor hem of haar in the long run weet ik nu.
Zo leer je wel je baby zelfstandig slapen
Maar hoe kan het dat je zo ernaast kan zitten met je moederhart? En hoe werkt het dan wel? In ieder geval was me duidelijk geworden dat we eerder moesten inzetten op een slaapritme. Bij Lorelei zijn we ongeveer na 6 weken begonnen met slaaptraining. En slaaptraining klinkt heel streng realiseer ik me, maar ik heb het dan vooral over oefenen met je baby zelfstandig leren slapen. Omdat Noah geen eigen babykamer had, sliep hij altijd bij ons. Mijn vriend wilde het liefst dat Lorelei zo snel mogelijk op haar eigen kamertje ging. Ik hield dat de eerste weken nog tegen, omdat ik haar zo graag dichtbij had en het was makkelijk met voeden in de nacht. Maar na zo'n 6 weken hebben we toch haar wiegje in haar eigen kamertje naast de onze gezet. En dat was onbedoeld een mooie aanleiding om haar te laten wennen aan haar eigen slaapkamer en slaapritme.
Bij ieder moment dat we haar moe vonden ogen, legden we haar in haar eigen wiegje op haar kamer, ook overdag. We deden de gordijnen dicht en zetten haar muziekknuffel één keertje aan, om vervolgens een kusje en een aai over haar bolletje te geven, en de deur te sluiten. De eerste keren was ze veel aan het huilen. Ik had ook nog niet zo'n zicht op wanneer ze nou moe was en wanneer het honger was of iets anders. Maar ik wilde ook niet telkens haar oppakken en de slaaptraining verstoren. Dus wanneer laat je je kleine frum nou huilen en wanneer kan je haar gerust oppakken? Een belletje met het consultatiebureau stelde me gerust. Als ze zo klein zijn, hebben ze nog heel veel behoefte aan huidcontact en lekker bij je zijn. Dus pak haar lekker op en neem haar bij je in de avond. Dan is vaak die behoefte het grootst. En je hoeft echt nog niet er bovenop te zitten met het leren slapen. Dat was even fijn om te horen, want ik wilde geen tweede slaapdrama en tegelijkertijd ook niet spartaans zijn. Die eerste tijd van slaaptrainen was ik dus helemaal niet streng in de leer. Ik wilde ook zo graag van haar genieten dicht tegen me aan en zij van mij. En in die eerste weken, dan zijn ze ook nog zoooo klein! Dus het kwam vaak voor dat ik haar had weggelegd, en dat ze even later lekker aan de borst bij mij voor de tv in slaap viel en daar heerlijk een uur bij mij lag te ronken voordat ik haar in haar bedje legde. Overdag probeerde ik wel al sneller haar even te laten liggen (5 à 10 minuutjes) voordat ik haar ging oppakken. Dat waren eigenlijk de eerste stappen: slapen op haar eigen kamertje, zowel overdag als in de nacht en overdag een paar minuutjes laten huilen om te oefenen. Dat had ze echt even nodig vaak en dan viel ze soms gewoon in slaap. En soms ook niet.
Naar mate de weken vorderde, kreeg ik steeds beter zicht op wanneer ze moe was en wanneer er iets anders was. Wat mij daarbij hielp, was echt de structuur aanhouden van wakker worden, voeden, spelen en dan pas weer slapen. Zo wist ik dat als ze gegeten had, ze niet meteen weer hoefde te slapen puur omdat ze dan nog maar net wakker was. Wennen was het wel, want met Noah deed ik dit vaak ook andersom (eerst eten en dan meteen slapen, omdat hij aan de borst in slaap viel) en ik had geen idee hoe ik toch op die 'ideale structuur' volgens de boekjes kon uitkomen. En ik begreep ook niet waarom hij telkens direct na het wegleggen of na een half uur dan weer wakker werd. Met Lorelei begreep ik beter dat het drinken kracht kost, en daarvan kunnen ze opnieuw in slaap vallen. De eerste weken is dat prima, lekker laten gebeuren. Maar naar mate ze ouder worden, en sterker, zo rond 2 à 3 maanden kan je na het voeden het beste je kindje weer even wakker maken als hij of zij in slaap is gevallen, om zo het ritme (wakker, eten, spelen, slapen, wakker, etc..) in stand te houden. Het voelt tegennatuurlijk om dan je kindje wakker te maken uit zo'n heerlijk voedingsslaapje, maar uiteindelijk gaat het jullie beiden helpen. Lorelei hielde ik vaak even op schoot nog na het voeden. Dan zette ik haar op mijn bovenbenen, om wat te kletsen of met haar handjes te spelen. Daarna legde ik haar in de box, met haar muziekmobiel of een speeltje. 
En als ze dan echt moe werd, dan legde ik haar met een slaapritueel op bed. Doordat ze nu niet van het voeden, maar van het spelen moe werd om te slapen, kreeg ik beter in de gaten wat haar slaapsignalen waren. Bijkomstige bonus: doordat ze pas dronk na het slapen, had zo voldoende energie om ook genoeg te drinken en kon ze daar langer op door. Bij Lorelei waren de slaapsignalen dat ze ging wrijven in haar oogjes, druk worden met haar armen en benen, huilerig of juist doodstil liggen en staren naar iets. En eigenlijk was ze dan al ietsje te moe. Dus naast vermoeidheidssignalen, ging ik op een gegeven moment ook de klok in de gaten houden. Het viel me namelijk opdat daar best een lijn in zat. Toen ze echt nog klein was, was ze hooguit een uurtje wakker (inclusief voeden) en dan werd ze moe. Toen ze zo'n 3 maanden was, werd dit al 1,5 uur. Ook al wreef ze niet in haar oogjes, dan legde ik haar in bed. En dat werkte perfect! Ze huilde soms nog steeds natuurlijk, dat hoort er gewoon bij. Ik liet haar nooit langer dan 5 à 10 minuten huilen, soms 15 minuten, maar bij langer huilen haalde ik haar gewoon eruit en hield haar lekker tegen me aan. Baby's huilen niet voor niets namelijk. Krampjes, bij je willen zijn, oververmoeid, het kan van alles zijn. Maar die eerste minuten huilen zijn gewoon het vechten tegen de slaap. Het was vaak een wat zeurderig huiltje met steeds langere tussenpozen stilte. Als het huilen heviger werd, en aanhoudend, dan wist ik dat ze niet meer in slaap zou gaan vallen. En haalde ik haar eruit. We begrepen elkaar steeds beter, zo fijn! En nu laat ze zich heel gemakkelijk wegleggen, en slaapt ze goed zowel overdag als in de nacht. Na 6 à 7 weken sliep ze zelfs door en dat bleef ze doen, maar ik denk dat we daar gewoon geluk mee hebben gehad. 😉
Je baby zelfstandig leren slapen doe je zo - de tips
Hieronder zet ik nog eens kort mijn persoonlijke tips die mogelijk kunnen helpen je kindje zelfstandig te leren slapen. Let op, pas ze toe naar eigen inzicht en verantwoordelijkheid. Jij kent je kindje het beste!
- Zorg dat je baby een fijn eigen plekje heeft met een bedje, zodat hij of zij leert dat dat zijn of haar slaapplek is.
- Zorg voor een helder ritme overdag van wakker worden, voeden, spelen en daarna slapen. Na het slapen meteen weer voeden zodat daar ook genoeg energie voor is en zo begint de cyclus opnieuw. Tuurlijk is het niet erg daar een keer vanaf te wijken, of bij te voeden wanneer nodig. Als je aan het begin maar deze structuur voornamelijk toepast zodat je baby er aan kan wennen en jij de èchte slaapsignalen gaat herkennen.
- Wanneer je kindje moe wordt, wakker in zijn of haar eigen bedje leggen. Zowel overdag als in de avond. Moeheid kan je inschatten door de slaapsignalen van je eigen baby te leren herkennen, of hem of haar (afhankelijk van de leeftijd) na een uur of na anderhalf uur sowieso wakker op bed te leggen. Hier kan je uitgebreider lezen over slaapsignalen herkennen.
- Het op bed leggen, kan je het beste doen met een vast slaapritueel. Dat hoeft niet uitgebreid. Ik neem Lorelei altijd op de arm en doe dan het gordijn dicht, waarbij ik zeg: 'Zo, nu gaan we lekker slapen'. Dan stop ik haar in en trek aan de staart van haar muziekbeestje. Tot slot zeg ik nog iets als: 'Dag lieverdje, ga maar lekker slapen in je fijne bedje.' En dan krijgt ze nog een kus op haar voorhoofd en een aai over haar bol en doe ik haar kamerdeur dicht.
- Zelf naar beneden gaan of in ieder geval echt weg, zodat je kindje jou niet meer hoort, met de babyfoon aan. Ik zocht aan het begin wel even wat afleiding van het huilen, om te voorkomen dat ik te snel naar boven ging. Ook vond ik het fijn dat we een babyfoon met camera hadden, dan hoefde ik niet direct naar binnen om de situatie in te schatten. Als het me te lang duurde het huilen, keek ik even via de camera. Als ze dan nog goed ingestopt lag, gaf me dat weer even rust en als ze er helemaal scheef in lag zonder deken, dan ging ik natuurlijk meteen. Maar een gewone babyfoon werkt ook prima, want uiteindelijk ga je de huiltjes wel herkennen.
Dit is natuurlijk niet de enige manier waarop je je baby zelfstandig leren slapen kan. Kijk eens op de website van Babycentre. Je hebt er uitleg over meerdere manieren van slaaptraining, ook zonder je baby te laten huilen. Er staan filmpjes op met een kort stappenplan van hoe het werkt. Dus wat betreft je baby zelfstandig leren slapen, kijk vooral wat werkt voor jou!
Neem van mijn aan, er komt een dag of beter gezegd een nacht, dat het lukt. En tot die tijd: hou vol! You're not alone out there. Ik ben geen bevoegd slaapdeskundige, maar vraag gerust als je nog iets wil weten naar aanleiding van dit blog. Of bel eens met jouw eigen consultatiebureau, daar kan je altijd terecht met vragen ook.
Een baby zelfstandig leren slapen kan een hele zoektocht zijn. Hoe leer of heb jij jouw baby leren slapen? Ook daar ben ik benieuwd naar! Laat je het me vooral weten in een reactie. Wellicht heeft een andere mama er ook weer iets aan!
Veel liefs,
Chantal
13 Responses